Siçanlar və adamlar

Nə qədər kitab oxumaq olar? Fikirləşirsən ki, düzdü, ya yox? Ya da ki, başqa bir insan da varmı ki, sənin gördüyünü o cür görə.

Qozbelin səsi yazıqlaşdı.

– Bir bəni-insan yoxdusa, dəli gününə düşərsən. Kim olur-olsun, təki yanında insan məxluqu olsun. Gör sənə nə deyirəm. Eşit məni, təklik – məşəqqətdi.

Bizim kimi özgə qapılarında zillət çəkənlər dünyada ən yalqız adamlardır. Onların nə ailəsi var, nə də ev-eşiyi.

Sən dedin... De­din ki...

– Tüpürəsən mənim deməyimə. Onu de ki, yadındadı kontora getməyimiz, orda bizə

Məni o cürə danla da…

Mən o qədər adamlar görmüşəm ki, saysız-hesabsız. Biri o birisiynən danışır, heç vecinə deyil ki, onun dedikləri o birinin qulağına çatır, ya yox? Danışsa da birdi, danışmasa da. –

damarlanırdı, xırda çevrələr genəlib nohurun üzüylə o biri sahilə çatdı və eləcə geri qayıtdı. Lenni gözünü ayırmadan onlara baxırdı:
– Corc, bax bir, gör neynədim!
Corc dizi üstə çökdü, sudan ovucladı. Bir-iki ovuc

– Bir bəni-insan yoxdusa, dəli gününə düşərsən. Kim olur-olsun, təki yanında insan məxluqu olsun. Gör sənə nə deyirəm. Eşit məni, təklik – məşəqqətdi.

– Dalaşmaqda Qıvrımsaça çatmaz. Amma həmişə o fikirdəyəm ki, düz iş görmür. Tutaq ki, Qıvrımsaç belə bir pəzəvəngə girişib onu döyür. Baxanlar deyəcək: «Qıvrımsaça afərin». Amma bu pəzəvəng əl qatıb onu əzişdirsə, hamı qayıdacaq ki, baxsana, uşağın birinə baş qoşub. Hələ ola bilsin, yığılıb pəzəvəngi döydülər də. Mənim fikrimcə, bu ədalətli olmadı. Amma, deyirəm də, bu Qıvrımsaç az aşın duzu deyil.

– Gözəlçəsini axtarır. Gördüm barakın ətrafını gəzir.

– Günün yarısını elə arvadını axtarır. – Uit kinayə ilə dedi. – Günortadan sonra arvad axtarır onu.