İsmail Hakkı Bursevi

“Mukattaa harfleri rabbânî senâlardır. Her harfi, Hakk’ın senâ edildiği bir sıfata işârettir. Bunlardan “Elif”
ulûhiyetten, “Lâm” lütuftan, “Mîm” ise mülkten kinayedir.
Yine denilmiştir ki: “Elif”, “Allah” ismine; “Lâm” Cebrâîl’in lâm’ına, “Mîm” ise
“Muhammed” ismine işârettir. Yâni Allah -celle celâlüh- Cebrail (a.s.) vâsıtasıyla Hz.
Muhammed (s.a.)’e vahiy gönderdi, demektir.

“Elif. Lâm. Mîm” Büyüklüğümüzü tanıyan imtihanlarımıza ülfet eder/alışır. Cemâlimizi gören kapımızdan ayrılmaz. Hizmetimize devam eden yakınlığımıza erdirilir.
Ey genç, gönlünü Allâh’ın zikrine ve tevhîdine teslim et. Canını O’nun aşk ve muhabbetiyle meşgul et. O’nun dışındakilere iltifat etme. Kim O’ndan gayriye dönüp bakarsa, gayret kılıcı o kimseyi helâk eder. Kim Cenâb-ı Hakk’ın gönderdiği belâlardan inler, feryat ederse, dostluk dâvâsında samîmî değildir.

Fakîr (Bursevî) der ki: “Elif. Lâm. Mîm”in “Elif”i bütün taayyünâtın başlangıç yeri olan emr âlemine, “Lâm” varlık mertebeleri (vücûdiyyât) arasında vâsıta (vasat) olan ruhlar âlemine, “Mîm” ise tenezzülât ve istirsâlâtın sonu olan mülk âlemine işârettir. “

Rumlar, İbrahim (a.s.) oğlu İshak oğlu Iys oğlu Rûm’un çocuklarıdır. Onlardan ilk Rumlar, Nuh (a.s.) oğlu Yâfes oğlu Yûnan oğlu Rûm’un çocuklarıdır. Fars ise Nuh (a.s.) oğlu Sâm oğlu Fâris’e nisbet edilen millettir.

Hirakl’di. O, ilk olarak altın para (dînar) bastıran ve para ile alışverişi icad eden kimsedir.

Rivâyet edilir ki Rasûlullah (s.a.) Rum kralı Kayser’e kendisini İslam’a çağıran bir mektup yazdı. Kayser O’nun mektubunu okudu, öptü, başının ve gözlerinin üzerine koydu. Ardından mektubu mühürledi ve göğsünün üzerine bağladı. Sonra Rasûlullah (s.a.)’in mektubuna cevap olarak şu mektubu yazdı: “Şüphesiz biz senin peygamber olduğuna şâhidlik ediyoruz. Fakat Allâh’ın Îsâ (a.s.) için seçtiği eski dini terk etmeye gücümüz yetmiyor.”
(Bu mektup okununca) Hz. Peygamber (a.s.) memnun oldu ve şöyle buyurdu:
“(Mektubum yanlarında bulundukça) Onların saltanatı kıyâmete kadar devamlı olacaktır.” Farslar hakkında ise şöyle buyurdu: “Bir veya iki darbe yedi mi ondan sonra Fars diye bir şey kalmaz. Rumların ise nesilleri çoktur. Ne zaman bir nesil gitse/yok olsa yerine başka bir nesil geçer. Ebediyetin sonu ise ne kadar uzaktır!

Peygamberimiz (s.a.) dünyalılara olan irşadından melekût âlemindekileri irşada geçmek istediğinde, “Ey Bilal! Beni dinlendir!” derdi.

Melekûttakileri irşad etmekte iken mülk ehli olanları irşada geçeceği zaman, Hz. Aişe (r.a.) validemize: “Ey Humeyra! Benimle konuş!” buyururdu.

“Allah, rızık verenlerin en hayırlısıdır.” Çünkü, rızıkları yoktan var eden O’dur. O

halde O’na koşun ve rızkı yalnız O’ndan isteyin.

Nakledilmiştir ki, Bağdat halifelerinden birisi Behlül’e dedi ki: “Her gün gel senin için ayrılan rızkını buradan al da gönlün buna bağlı kalmasın.”

Behlül şöyle cevap verdi: “Birkaç ayıp olmasaydı böyle yapardım. Birincisi sen benim neye ihtiyacım olduğunu bilmezsin. İkincisi onun bana ne zaman lazım olduğunu da bilmezsin. Üçüncüsü bana kaç tane lazım olduğuna dâir de bilgin yoktur. Hak Teâlâ benim rızkımın kefilidir. O bütün bunları bilir ve mükemmel hikmeti sebebiyle rızkı bana ulaştırır. Öte yandan eğer sen bana kızacak olsan verdiğini benden geri alırsın.

Hak Teâlâ günahımdan dolayı rızkımı benden geri almıyor.”

O, varlığı yoktan var eden bir ilah’tır

Günah ve isyan sebebiyle rızık kapısını kimseye kapatmaz

Rızkı ondan iste, zira ihsan eden O’dur

Her bir kulun işini yerine getiren O’dur.