Қызыл жебе. III кітап

Сондықтан ол қазақ дәстүрі бойынша аттан түсіп амандаспай, кіріптар болмаса, ат үстінде тұрып қол ұсынатын.

«Атың барда жер таны желіп жүріп, асың барда ел таны беріп жүріп», – деп еді-ау атам қазақ.

Жаратылысында бір халық дарынды, басқа бір халық дарынсыз болып тумайды.

Мәдениет жоқ жерді жабайылық жайлайды.

Дегеніне жете берсе, адамдардың бәрі бақытты болып кетпей ме? Онда бақытта құн қала ма?

Әлемнің бүтіндігі сырттай ғана. Ал ішіне үңілсең, кілең кетіктен тұрады. Көңілі бүтін біреу жоқ.

Жау жоқ деме жар астында, бөрі жоқ деме бөрік астында.

– Өткеніңді ұмытсаң, келешек сені де ұмытады.

Қайда бармас, нелер көрмес ер жігіт пен ат басы?!

«Түйені жел шайқаса, ешкіні көктен ізде»