Francja początek XIX wieku. Genestas, kapitan w stanie spoczynku przenosi się na wieś. W Dauphiné wynajmuje pokój u doktora Benassisa. Tak zaczyna się wielka przyjaźń dwóch mężczyzn. Lekarz aktywnie działa na rzecz wiejskiej społeczności. Włącza się w rozwój przemysłu i rzemiosła, zakłada szkołę i dba o polepszenie warunków życia chłopów. Jego zaangażowanie zachwyca Genestasa. Wkrótce okaże się, że bezinteresowna pomoc to pokuta za błędy z przeszłości…
„Lekarz wiejski" to wzruszający obraz wiejskiej sielanki i precyzyjne opisy chłopskiej obyczajowości. Utwór należy do części «Sceny z życia wiejskiego» cyklu “Komedii ludzkiej”, który składa się z ponad 130 tytułów.
Honoré de Balzac (1799–1850) — francuski pisarz określany mianem „mistrza realizmu". Dzieciństwo spędził na prowincji, studiował prawo w Paryżu, ale swoje życie poświęcił pisaniu. Był tytanem pracy, pisał po kilkanaście godzin dziennie. Czynnie uczestniczył w życiu literackim. Jego największe dzieło to cykl “Komedia ludzka”, w którym przedstawił czasy od rewolucji francuskiej do rządów Ludwika Filipa. W prozie łączył elementy realizmu z romantyzmem. Portretował kobiety po trzydziestce, mężatki — stąd popularne sformułowanie „kobiety w wieku balzakowskim”. W Polsce pisarstwo Balzaca upowszechnił Tadeusz Boy Żeleński, który przetłumaczył i wydał znaczną część “Komedii ludzkiej”.
