Lea kan weinig goed doen thuis. Hoe hard ze ook haar
best doet, haar ouders vinden haar alleen maar lastig,
dom en vervelend. Voor buitenstaanders lijkt er niks aan de hand. Maar Lea's ouders houden goed de schijn op. En Lea zelf eigenlijk ook: ze durft tegen niemand te vertellen
wat er thuis gebeurt en haar vriendinnen mogen niet met haar mee naar huis.
Als Lea na een zoveelste uitbrander van haar vader niet
mee mag op vakantie, slaan de stoppen bij haar door.
Eindelijk voelt ze de kracht om voor zichzelf op te komen
en kan ze de moed opbrengen om hulp te vragen.
Eindelijk vindt ze iemand bij wie ze haar verhaal kwijt
kan. Ze begint te praten.
Een prachtig verhaal over een meisje dat thuis emotioneel
wordt mishandeld. Dit boek laat zien dat woorden vaak
meer pijn kunnen doen dan het ergste pak slaag.
