— İmdat… Can kurtaran yok muuu… Namus düşmanı canavar bana saldırıyoooor… Kurtarın beni, imdaaat!.. diye bağırmaya başladı.
Öyle bir cırlak ses ki, kuzey kutbundan bağırsa güney kutbundan duyulur. Öyle de oldu. Ya onun sesini duydular yada asansörün çıkmadığını görünce yarı yolda bozulduğunu anladılar. Asansör büyük bir hızla aşağı doğru inmeye başladı. Buna inmek değil, düşmek demek daha doğru olur.
— Eyvah!.. diye iki eliyle boynuma sarıldı.
Asansörün dibi yere vurduğu zaman biz onunla kucak kucağa oturuyorduk. Ayağa fırladım. Biz şimdi toprağın 4–5 metre derinliğindeydik.
