Ол маған жүндес қабағының астынан жанарын тіктеп қарады да, қоңыр дауыспен былай деді:
- Мен байлыққа барар жолға, тапқан ақшамның бір бөлігі өзіме тиесілі болғанда ғана түстім.Ол сенің де қолыңнан келеді.- Ол көкірек тесердей көзқарасын қадай түсті де, одан әрі үндей қоймады.
- Болғаны осы ғана ма? – дедім мен.- Тапқан ақшамның бәрі де, онсыз да менікі емес пе?
- Тіпті де олай емес, айналайын, - қарсыласты Алғамыс. – Тігіншіге төлемейсің бе? Ал етікшіге шапата тіккені үшін ше? Ал ішкен асыңа кім төлейді? Бабылда шығынсыз тіршілік етпейсің ғой. Соңғы айда тапқан ақшаның қаншасын осылайша шығындадың? Ал, жыл бойына? Ақымақсың! Сен өзіңнен басқаның бәріне төлейсің ғой.Осылай тапқан ақшаң басқаларға кетіп жатыр ғой. Ендеше, солай жалғастыра бер – құлқынның құлы болып, қожайынның ас пен киімге берген пұлымен шектеліп.Егер де сен тапқан ақшаның оннан бір бөлігін өзіңе қалдырып отырсаң, он жыл ішінде қанша жинар едің?