Sibir Çiçeyi

Bu kitabı oxumaqla bir həyat hekayəsindən xəbərdar olacaqsan, dostum… O həm sənin, həm mənim, həm də onun hekayəsi ola bilərdi və yaxud olur. Deməli, oxuyacaqların həm onun, həm də mənim hekayəmdir. Bir az da aydın desəm, bu mənim, onun ruhunun hayqırtısıdır. Yox, elə zənn etmə ki, bu hayqırtıda, sadəcə, hüzn və kədər var. Burada həm də mənim (onun) nəşəli günlərimin xatirələri yatır. O xatirələr ki, hər andığımda sanki yenidən onları yaşayırmış kimi hiss edirəm özümü. Sən bəlkə də məni anlamaya, ya da qınaya bilərsən… Hansısa yanlışıma, ya da təəssüfümə görə. Amma hər kəsin yaşadıqları tamlığıyla yalnız onun özünə aydındır. Ayrılıq və ölüm yer üzünün ən ağır çəkilən dərdidir, bunu mən dəfələrlə hiss etmişəm. Ancaq bir də möhtəşəm zaman var ki, o da öz qüdrətini və yenilməzliyini təkrar-təkrar sübut edə bilir insana. Zamanın gücünü və böyüklüyünü mən də gördüm. Zaman mənə bəzən ən böyük sevgilərin nifrətə, nifrətlərin isə məhəbbətə çevrilə biləcəyini başa saldı. Bəzən bu həqiqətdən qaçmağa çalışsam da, o sonadək məni qovdu. O qovduqca daha sürətlə qaçmağa cəhd etdim. Amma bir gün yoruldum… Yoruldum və təslim oldum. Elə təslim olduğum andaca sükutumu pozdum və səninlə dərdləşməyə qərar verdim. Qərarım kimlərisə sevindirə, ya da kədər selinə boğa bilər, mənim üçün isə bu, sadəcə, böyük bir etiraf anıdır…