Қызыл жебе. V кітап

Жапанда жалғыз қалып барамын,

Жанымда бір туғанның жоғынан

Әмірі жүріп, құдіреті үстем болып тұрғанда, пенде шіркін, Құдайды ұмытады. Өзін өлмейтіндей санайды. Міне, бұл надандықтың шыңы. Ал надандық билеген заман - соры қалың заман.

Музейдегі неше түрлі кәдімгі әп-әдемі заттар кенет... скелет, қаңқа... адам қаңқалары болып алып, би билеп, қарқ – қарқ күле бастайды.

Тұлпар тектес Түркістан! Сенің басыңнан адасып ұшқан бақ басыңа қайта келіп қонар болса, менің рухым Құдіреттің нұрына шомылар. Сенің басыңа қайта келіп қонған бақты бақталас - бақастығымен, күншіл, қиянатшылдығымен үркітіп жібермесе екен надандар мен жамандар. Қызғаныш пен күншілдік, ұя бұзған рушылдық түбімізге жетті ғой. Келер ұрпаққа сол сасық мұра кесірін тигізбесе екен.

дүниеге келгенше адамдар түк білмейді, ешнәрседен бейхабар. Ал жарық дүниеге келе салысымен, адам болып жаратылғанын әлдекімге міндет қылып, әлек-шәлек талап-тілегін ала келеді. Әңгімені бер - берден бастайды. Әуелі тамақ тілейді, жөргек тілейді. Ә дегенмен жайлы ғұмырды жақсы көреді. Жаялығы жайсыз болсыншы - жаңа туған жас бала не істер екен? Екі аяғыңды бір етікке тығады. Сөйте -сөйте, атпалдай азамат болады. Бір жұтым қара су мен бір үзім қара нанды қанағат тұтар біреуін көрмейсің. Кедей байға жетсем дейді, бай Құдайға жетсем дейді. Кедейдің бай болғысы келетіні миға қонады, құлаққа кіреді. Ал байдың Құдай болғысы келетіні сұмды – ы - ық! Барлық пәленің бәрі осыдан туындайды, осыдан өрбиді, есіреді. Есірік жама - а -ап. Оған Құдіреттің зауалы ғана тосқауыл

Жандай жақын адамың асты-үстіңе түсіп, тым-тым бәйек бола бергені де Құдайдың құдіретіне қарсы іс пе екен? Әр адам өз азабын өзі көтеріп өткені жөн шығар. Біреудің арқасында біреу тым-тым шолжаңдап, тайтаңдап кетпеуі керек шығар

Бақ пен сордың арасы - бір-ақ қадам. Үстіңгі ерніңмен көк тіреп, астыңғы ерніңмен жер тіреп, шылымыңды күннің көзінен тұтатып алсаң іл масаттанба! Сәл сәттен кейін не боларың Құдіреттің қолында

Ескендір болса «халық жауы». Ақыры крематорий дегенге түсті байғұс бала. Жерден топырақ та бұйырмады. Топырақ бұйырғанда моласына жылда өмірзая өсіп шығатын ба еді. Крематория оның кішкентай құмыраға салынған бір уыс күлін алып берді. Екі әйел құмыраның бүйіріне:

«Ескендір Тұрарұлы Рысқұлов. 1920 - 1938» деп жаздырды да, крематорий қабырғасының бір қуысына апарып қойды.

Сөйтіп, Өмірзая жыры таусылды.

Әмірі жүріп, құдіреті үстем болып тұрғанда, пенде шіркін, Құдайды ұмытады. Өзін өлмейтіндей санайды. Міне, бұл надандықтың шыңы.

Шындыққа жүгінсе - Ленин мұсылман дінін де, христиан дінін де талқандады. Яғни, дінсіз, Құдайсыз.