Opowieść o dziejach bomby wędrującej przez różne środowiska i podawanej z rąk do rąk. Juz sam tytuł wskazuje o czym będzie utwór: jest to historia pocisku. Od momentu jego stworzenia (przez polaka -chemika) po jego zniszczenie w odmętach Wisły. Akcja toczy się około roku 1905 w czasie rozruchów robotniczych, w Warszawie, Łodzi i okolicach. Pocisk wedruje przez wiele rąk, które mają mniej lub więcej wspólnego z rewolucją. Sam, niemy świadek wydarzeń w jakiś sposób determinuje losy posiadaczy, wpływa na ich czyny — niekoniecznie dobrze. W końcu, gdy już ma zostać użyty, przez przymierającego głodem szwacza na jego szefie — zawodzi. Okazuje sie, że jest zepsuty. Żołnierze detonują go w Wiśle, ale na tym nie kończy sie jego rola. Wybuch słychać w więźieniu, słyszą go więźniowie — uczestnicy powstania. Jest to tak jakby pobudka i okrzyk — Nie wszystko jeszcze stracone! Jeszcze kiedyś…!!!
Andrzej Strug (1871–1937) Tadeusz Gałecki, pisarz i publicysta, działacz ruchu niepodległościowego, więzień Cytadeli warszawskiej i zesłaniec. Podczas I wojny światowej walczył w Legionach i POW. Po wojnie polityk PPS, senator (1928–30). Mason. Współzałożyciel i dwukrotnie (1924, 1935) prezes Związku Zawodowego Literatów Polskich. W swej twórczości zajmował się problemami walki niepodległościowej i jej tradycjami, moralnymi i psychologicznymi powikłaniami rewolucjonistów, krytyką rzeczywistości wolnej Polski.
spróbował jego mocy gołą pięścią