Burada Gömülüdür 2. Cilt

Bende bir gülüşe, bir bakışa, bir söze tarih düşürme merakı ne zaman başladı

Sanki yeni dillenen bir çocuktum

Önüme ilk çıkanı öldürmek istediğim günlerim de oldu

Dokunsalar ağlayacaktım.

Her gün yenilenmiş bir gözle bakarım dünyaya

Bunun için aynalarda yokum, ama hoşnudum

Bir kapının önünde, utangaç bir hüzünle

Dur ve bekle, inan ki o kapı açılacak

Hızlı yaşama artık, genç ölme

Geriye doğru koşabilir misin

İnsanın kendi kendisiyle başbaşa olması, her zaman
yalnızlık değil. Yalnızlığın korkunçluğu, başkalarının
varlığını hissetmekte yatıyor.

Bu yaşıma geldim, hiçbir şeyi tanımlayamadım oysa

Gökyüzüne olta atılmazmış...

Bu dünyada ne kadar kolay bir şey olmak ve ne kadar zor ‘bir şey’ olmak...