Zbiór opowiadań Stefana Grabińskiego, który przyniósł mu chwilowy środowiskowy rozgłos. Tematem wspólnym opowiadań jest kolej — w czasach autora wciąż świeży wynalazek, symbol postępu technicznego. Bardziej niż niuanse inżynierskie autora interesuje jednak “duch” nowego środka transportu — idea ruchu i prędkości. Grabiński stworzył swoistą mitologię kolei, zapełniając swoje opowiadania niesamowitymi postaciami (konduktorzy, dróżnicy, maszyniści) oraz obiektami (nawiedzone dworce, tunele prowadzące donikąd, zagubione pociągi). Całość trzyma w napięciu niczym opowieści Edgara Allana Poe. Doskonała lektura dla miłośników kolei i czytelników, którzy lubią się bać. Lepiej nie czytać w pociągu!
Stefan Grabiński (1887–1936) — urodzony na terenach dzisiejszej Ukrainy pisarz, uważany za jednego z pierwszych twórców polskiej fantastyki. Tworzył powieści, dramaty i opowiadania. Publikował w czasopismach literackich i popularnych, świat jego utworów zaludniały tajemnicze uwodzicielki, sobowtóry, demony, duchy, wiedźmy. Zarazem pisarz zafascynowany był nowoczesną techniką, akcję swoich książek umieszczał w remizach strażackich czy na dworcach kolejowych. Autor interesował się parapsychologią i magią. Był porównywany do światowych przedstawicieli tzw. fantastyki grozy — Lovecrafta oraz Poe. W 1975 r. ukazał się wybór jego nowel pt. «Niesamowite opowieści», dokonany przez samego Stanisława Lema. Nowele takie jak “Kochanka Szamoty”, "Ślepy tor”, «Pożarowisko”, “Dom Sary” były wielokrotnie ekranizowane.
