Açe, Endonezya, Malezya, Singapur, Japonya, Güney Kore ve Hindistan…
Güney Asya ve Uzak Doğunun bu yedi ülkesi, yitik bir medeniyetin, Osmanlının izlerini hâlâ taşıyor. Bu ülkeler için Osmanlı bir devletin, Türkler ise bir milliyetin ifadesi değildi. Bilakis, onları hatıralarında hâlâ canlı olan ve bir ölçüde rafine ederek idealleştirdikleri bir inanç sisteminin ve bir medeniyet duruşunun temsilcisi olarak yüceltmişlerdi.
Elinizdeki kitap, bu diyarları bu izleri ve bu hatırayı bizatihî tesbit etmek üzere gidip görmüş bir yazarın kaleminden anlatıyor.
Kitabın satırları arasında dolaşırken, bir «dünya medeniyeti» inşası için sorgulamadan yollara düşen yitik isimlerin, Anadolu'dan binlerce kilometre uzaklıktaki toprakların semalarında yankılanan selamlarını duyacaksınız…
«Yaklaşık iki yıl sürecek olan yoğun bir araştırma safhasından sonra, öncelikle Güney Asya ve Uzak Doğudaki 'Türk' algısının Türkiye'deki mevcut milliyetçi algılarla uzaktan yakından ilgisi olmayan bir içeriğe sahip olduğu sonucuna vardım. Güney Asya ve Uzak Doğu halklarının hafızasındaki «Türk» imgesi, asırlar boyunca Asya halklarını temsilen Avrupa'nın muhatabı ve hasmı olan Müslüman Türklere karşılık geliyordu. İstanbul ise, çağlar boyunca Güney Asya ve Uzak Doğu halklarının siyasî odağı haline gelmişti…"
(Tanıtım Bülteninden)
