Mija kolejny jesienny dzień w pracy komisarza Jana Wareckiego. Nużącą atmosferę niespodziewanie przerywa niepokojący telefon od nieznanej kobiety. Śledczy podejrzewa, że dzwoniąca padła ofiarą porwania. Szybko ustala skąd nawiązano połączenie i zjawia się na miejscu. Tam jest świadkiem wstrząsającej sceny. A to dopiero początek serii niebezpiecznych wydarzeń, w które zostaje wciągnięty. Spotkanie z kobietą nie tylko zagrozi jego karierze, ale także namiesza w jego życiu prywatnym. Jak w obliczu moralnych dylematów postąpi Nawarecki?
Powieść Jeremskiego odkrywa przed czytelnikiem tajniki pracy międzywojennej policji. Pisana przez byłego funkcjonariusza doskonale oddaje ówczesne realia i atmosferę Warszawy lat 20. ubiegłego wieku.
Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.
Józef Jeremski (1866–1942) — polski pisarz, dziennikarz, pracownik policji. Pochodził z Łodzi, gdzie w wieku 13 lat zaczął pracować w fabryce bawełny. Zaangażowanie w zamach na carskiego urzędnika podczas I wojny światowej zmusiło Jeremskiego do ucieczki z rodzinnego miasta. Od lat 20. był sekretarzem w policji, stopniowo rozwijał karierę dziennikarską i pisarską. Został rozstrzelany podczas II wojny światowej, prawdopodobnie w Treblince.
Utwory Jeremskiego cieszyły się dużą popularnością w dwudziestoleciu międzywojennym. Publikował kryminały, a także powieści o problematyce społecznej.
