Najważniejsza powieść Grzegorza Walczaka, dzięki której trafił do leksykonu prozaików Janusza Termera. Książka portretuje pokolenie autora — ludzi urodzonych po drugiej wojnie światowej. Choć bezpośrednio nie dotknęło ich okrucieństwo wojennej rzeczywistości, żyją w jej cieniu, pod jednym dachem z rodzicami i dziadkami — wojennymi kombatantami o skomplikowanych biografiach i niejednokrotnie złamanej psychice. Przeszłość odciska piętno na ich współczesnej sytuacji społecznej, politycznej i intelektualnej.
Grzegorz Walczak — prozaik, poeta, dramaturg, autor tekstów piosenek, językoznawca. Jako wykładowca związany z Instytutem Języka Polskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Sekretarz prof. Witolda Doroszewskiego. Od 40 lat współpracownik Teatru Polskiego Radia, pracował także w Teatrze Rampa w Warszawie, Teatrze Witkacego w Zakopanem i we Wrocławskim Teatrze Pantomimy. Występuje w kabaretach satyrycznych.
