Anatole France

Właśc. François-Anatole Thibault.
Francuski poeta, pisarz i dziennikarz. Laureat literackiej Nagrody Nobla (1921).
Ojciec Anatole'a, dawny podoficer, prowadził w Paryżu znaną księgarnię, Librairie France-Thibault. Syn wychował się w atmosferze erudycji i fascynacji czasami rewolucji francuskiej. Pseudonim France odziedziczył po ojcu. Nie chciał jednak przejąć przedsiębiorstwa, ojciec zaś nie pochwalał synowskiej “pisaniny”.
Anatole obrał na swojego mistrza poetę Charles'a Leconte de Lisle (1818–1894), razem pracowali jako bibliotekarze w Senacie.Od 1867 wchodził w skład grupy poetyckiej Parnas. Pisywał też powieści satyryczno-heroikomiczne. Krytykował hipokryzję obyczajową, opowiadał się za wolnością.
Z pierwszego małżeństwa (1877–1892) miał córkę Suzanne (1881–1918). Drugie zawarł w 1920 r. Utrzymywał relacje uczuciowe z wieloma kobietami.
Powieść Zbrodnia Sylwestra Bonnard przyniosła mu nagrodę Akademii Francuskiej, której członkiem został w 1896 r.
Angażował się w sprawy społeczne, stanął w obronie Alfreda Dreyfusa (1898), był współzałożycielem Ligi Praw Człowieka i Obywatela, protestował przeciwko rzezi Ormian w Turcji (1915–1916). Na początku pierwszej wojny światowej pisał teksty zagrzewające do boju, czego później żałował i wbrew nastrojom społecznym stał się orędownikiem pokoju z Niemcami.
W 1921 r. otrzymał nagrodę Nobla za całokształt twórczości.W 1922 r. całość jego dzieł została przez papieża potępiona dekretem Kongregacji Nauki Wiary.

Ur. 16 kwietnia 1844 w Paryżu
Zm. 12 października 1924 w Saint-Cyr-sur-Loire (w środkowej Francji)
Najważniejsze dzieła: Zbrodnia Sylwestra Bonnard (1881), Gospoda pod Królową Gęsią Nóżką (1892) oraz Bogowie łakną krwi (1912)

Manekin trzcinowy