ALS, ik kreeg het net voor het hip werd. Direct na het horen van de diagnose begon ik met schrijven, eerst e-mails naar vrienden en collega's, toen een blog. Ik gaf het de subtitel Garmt is experiencing ALS – so you don't have to!
Ik schreef, vocht, huilde en beleefde. Ik spuugde het op papier, vlak voor een operatie of direct na weer een ambulancerit (van ALS ga je struikelen). Ik takelde af en werd opgehesen. Ik wilde de ziekte hard in zijn kloten trappen, honderd miljoen in zijn gezicht smijten, en was verbaasd hoe de hele wereld klaarstond om me daarbij te helpen.
Naarmate ik minder kon communiceren (stem en vingers vielen uit) evolueerde mijn taalgebruik van driftschrift naar mooitaal. En jij wilt dat lezen, anders was je niet tot hier gekomen. Dus kom op, treuzel niet zo en begin.
Garmt van Soest werd in 1977 in Wijchen geboren en is nog steeds niet dood. Hij verhuisde vaak, studeerde voor nerd en manager en genoot een internationale carrière in ICT en strategisch advies. Sinds zijn ALS-diagnose schrijft hij stukjes, artikelen en af en toe een verwensing. Hij woont in Utrecht met vrouw Iris en dochter Zoe.
