Adam Mickiewicz

będzie ten płakał, kto się z płaczu śmieje!

Nieczuła, lepsza od tych niby czułych ludzi.

Ach, i to jest widok srogi,
Kiedy piękność w życia kwiecie,
Ledwie wschodząca na świecie,
Żegnać się musi z lubym jeszcze światem!