Soneler

Benimki yok olduğunda senin kalbin yaşayacak zannetme
Bana kalbini verdin ama geri vermemek üzere.

Yaşatacak onu yaldızlı mezar taşından daha uzun süre
Gelecekteki nesiller tarafından da övülsün diye.
Yap öyleyse görevini ilham perim, sana öğrettiğim gibi
Göstermek için onu çok yıllar sonra göründüğü gibi şimdi.

Aylak gezen ilham perim, nasıl edeceksin telafi
Güzellikle iç içe geçmiş olan gerçeği ihmalini?
Benim aşkımdan türer hem gerçek hem güzellik
Sen de öylesin, benim aşkımla olursun kıymetli.
Söyle ilham perim: Dersin sen şöyle belki,
“Gerçeğin yoktur süse ihtiyacı, sabit onun rengi
Resmedemez hiçbir fırça güzelliğin gerçeğini,
Güzellik saf ve katışıksız iken en güzeldir.”
Dilsiz mi olacaksın, gerek yok diye sevgilime methiye
Sakın sürme bahaneler öne, zira sahipsin sen o güce.

Hoştu ikisi de, lakin sadece haz veren birer yansıma
Senden ilham alınan, kalıbı sensin hepsinin.
Fakat kış bitmemiş görünüyordu hâlâ ve senden uzakta
Senin yansımaların diye oyalandım ben bunlarla.

Körelir en keskin bıçak bile ölçüsüz kullanınca.

Diğerlerinin satırlarını ancak şekil olarak geliştirirsin
Ve şairlikleri senin tatlı zarafetinle katlanır.
Lakin sensin tek sanatım ve yükseltirsin
Kaba cehaletimi ta bilgelerin düzeyine.

Sıkıldım tüm bunlardan, ölsem de huzur bulsam
Doğar iken dilenci yoksulluğun içine.
Aç gözlü beceriksiz boğulmuş cümbüşe,
İnançların en safı kandırılmış zalimce.
Yaldızlı sahte onur baş tacı yapılırken,
El değmemiş erdemi itmişler kötü yola.
Gerçek mükemmeliyet itibar görmez iken
Doğruluğun gücü engellenmiş gizlice
Sindirilmiş korkuyla sanatın özgür dili.
Ahmaklar adam olmuş bilgelerin üstüne

İlham perim olman için pek sık çağırdım seni,
Ve dizelerim için öyle tatlı bir destek buldum ki,
Her yabancı kalem şiir tarzımı taklit etti
Ve senin yardımınla yaydılar eserlerini.
O gözlerin, haykırarak şarkı söyleten dilsizlere,
Ve kara cahilleri uçurtan ta göklere,
Vecizelerle süsledi bilgelerin kelimelerini
Ve zarif olanların zarafetini pekiştirdi.
Yine de en çok benim yazdığım ile gururlan
Zira sensin dizelerimin doğum sebebi, esin meleği:

Saf gerçek horlanırken budalalık olarak
İyilik tutsak olmuş kötülüğün elinde.
Sıkıldım tüm bunlardan, bir kurtulsam hepsinden
Ama ben de gidersem, sevdiğim yalnız kalır.

Karalanmak süsüdür güzelliğin