Gülmek; “Saf” görünme riskini göze almaktır.
Ağlamak ise; “Duygusal” görünme riskini...
Birine yakınlaşmak; “Kendini Kaptırma” riskini,
Duygularını açmak; “Kendini Ortaya Koyma” riskini,
Hayalleri ve düşünceleri sergilemek ise;
“Onları Başkasına Kaptırma” riskini göze almaktır.
Sevmek; “Karşılık Görememe” riskini...
Yaşamak ise; “Ölme” riskini göze almaktır.
Umutlanmak; “Hayal Kırıklığına Uğrama” riskini
Çabalamak ise; “Başarısız Olma” riskini göze almaktır...
Ama riskler alınmalıdır!
Çünkü hayatımızın en büyük riski, hiç risk almamaktır.
Hiç risk almayan kişi, belki acı ve üzüntülerden korunabilir
ama büyüyemez, sevemez, değişemez, hissedemez, öğrenemez.
Garanti arayışlarıyla zincirlenmiş bir köle olarak yaşarken,
bedelini; özgürlüğünü kaybederek öder.
Sadece; riski göze alabilen kişi hürdür.
Leo Buscaglia