Интернат наны

Нан иісі — ана сүтінің иісіндей.

Басы дәу, үрпек шаш, мойны қылдырықтай, шүңірек көз, томпақ ауыз қара бала болатын. Болбырақ оқуға олақ, есі-дерті ауқатқа ауып кеткен сияқты еді. Сабақтан қала береді. Ебі келсе асханаға кезекші болуға тырысады.

Өй, өңшең жалмауыз, топырламай бір-бірлеп

той тарқағандай құлазып

«Нан» деген сөзді естігенде, ұйқы шайдай ашылады. Жеті түн ішінде таң атып, күн шығып, он жетімнің тар бөлмесіне нұр шашырағандай болады. «Нан» деген сөз—алыстағы ауылдан апаң келіп тұр дегенмен бірдей.

— Неге берем, өзімдікі! — деп ш

Әлтай нанға тоймаушы еді.