Yalnizliqdan Shizofreniyaya

Hər gününü son günün kimi yaşa. Bir gün haqlı çıxacaqsan

Məğlubiyyətlərlə barışma, oğlan. Məğlubiyyətlərlə barışma!!! Əgər onunla barışan səninlə dost olacaq. Saqqız kimi yaxandan yapışıb qopmayacaq. Onunla barışsan daim yanında olacaq. Amma onu rədd etsən möhkəm olarsan. Acizlik, hə? Bu sözü və bununla qohum məna daşıyan bütün sözləri leksikonundan sil, at!

Xırda şeyləri problem edə bilirsən, çünki böyük problemlərin yoxdu.

Əgər kiminsə kiçik bir ağrısı varsa onu hiss eləməməyin, ya da unutmağın ən yaxşı yolu daha böyük bir ağrıdı.

Ta ki Tanrının məni qırağa çəkib vurduğu şilləyədək...

“Hər gününü son günün kimi yaşa. Bir gün haqlı çıxacaqsan”.

Bəzən mənə elə gəlirdi ki, ətrafımdakı insanlar hamısı androiddi. Hamısı eyni proqramlaşdırılıb. Eyni axmaqlıqlar, eyni zarafatlar, eyni həyat hekayələri.

Müharibələri dayandırmaq istəyirəmsə birinci özümdən başlamalıyam, elə deyilmi? Axı mən nə vaxt içimdəki kini, paxıllığı, ikrah hissini öldürməyə çalışdım?

– Halına acıyıram.

– İndiyə kimi heç kəs halıma acımamışdı. Çox sağ ol.

– Dəyməz. Nə vaxt istəsən de, halına acıyaram.

– Çox sağ ol

Mənim hisslərim, duyğularım məhv olub. Həyatım bombozdu. Gənclik bağçalarımdakı ağacları, çiçəkləri qırıb yerində asfalt çəkmişəm sanki.