Жаңбырдың ертегісі әлі таусылған жоқ. Мен елеңдей құлақ түріп, табиғаттың нұрлы жаңбырына табынамын. Шіркін-ай, сол бір жайлаудағы ақ жаңбыр дәл қазір жауар ма еді, кенезесі кепкен даланың ғасырлық шөлін басар ма еді, жайқалып шөп өсіп, ақтаңдақ жердің бәрін ал қызыл гүлмен көмкерер ме еді; тап-тақыр Айды шұқылағанша сор мен құмға бөгіп жатқан туған топырағымызды, қалай да бір айласын тауып, бау-бақшалы, өзен-көлді мекенге айналдырар ма еді! Аспанның үстін зерттегенде, аспанның астын қайда қоямыз...