Gerhard Fouché kry snuf in die neus wanneer hy dieselfde verslonste ou oom eers op Lüderitz en later weer op Otavi teëkom. Dat dié ou oom besig is met konkelwerk, is duidelik, maar waarom is die jong seun by hom ’n handlanger? Dalk moet hy maar ingryp en die seunskind onder sý toesig plaas . . .
