Aslında böylesi güzeldi. Duyguların her vakit kelamlarda vücut bulması gerekmiyordu. Aksine, söylenmeden vücutta anlam bulması her zaman daha etkileyiciydi. Böyle zamanlarda karşıdakinin dediğinden şüphe etmezdi insan, zerre kadar da eksik anlamazdı. Çünkü yalan denen çıyan, bir tek bu dile sızamazdı. Beden, dilden daha dürüsttü her zaman…