Xoşbext övlad böyütmeyin felsefesi

Övladlar sizin övladlarınız deyil.

Onlar öz yolunu izləyən həyatın oğulları və qızlarıdır.

Sizin vasitənizlə gəldilər, amma sizdən gəlmədilər.

Və sizinlə birlikdə olsalar da sizin deyillər.

Onlara sevginizi verə bilərsiniz, düşüncələrinizi deyil.

Çünki onların öz düşüncələri var.

Bədənlərini tuta bilərsiniz, ruhlarını deyil.

Çünki ruhları sabahdadır.

Siz isə sabahı xəyallarınızda belə görə bilməzsiniz.

Xəlil Çibran

Bir insanın başqa bir insanla sağlam münasibətlər yarada bilməsi üçün ilk əvvəl özünə dəyər verə bilməsi lazımdır. Ailə münasibətlərində, özünə dəyər verən “insan – qadınla” özünə dəyər verən “insan – kişi” bir-birini olduğu kimi qəbul edir, sevgi, hüzur şəraitində yaşayırlar. Belə bir ailədə doğulub, böyüyən körpə isə öz potensialını dərk edib, sonuna qədər reallaşdırmağa səy göstərir.

Övladlarımızın məsumca

verdiyi suallar fəlsəfənin,

elmin və sənətin başlanğıcıdır.

Övlad haqları insan haqlarıdır.2

Doğan Cüceloğlu.

Qorxu zehni şikəst edir.
J. Krışnamurti

Övlad çox güləyəndirsə gülməsi, ağlayandırsa ağlaması qınanır. Qorxursa, qorxaqlığı lağa qoyulur. Övlada duyğularını ifadə etmək haqqı verilmir: “kəs səsini, yum ağzını” – deyilir.Səhv etmək və səhvindən nəticə çıxardaraq öyrənmək şüuru aşılanmır. Övladın fikrinə dəyər vermirlər. Sual verdikdə: “sən çox sual verirsın, bizi yorursan” – cavabını eşidir.

Qorxu zehni şikəst edir.

J. Krışnamurti

Sağlam bir millət olaraq inkişaf edə bilmənin əsasını “insan qadınla” “insan kişinin” yaratdığı evliliklər və ailələr təşkil edir. Bu isə sadəcə istəməklə reallaşa bilmir. Həm qadının, həm də kişinin “insan olma” məqsədilə bir yolculuğa çıxması lazımdır. Bu yolculuq hamiləlikdən və körpəlikdən başlayır.

Potensialına güvənilməyən ailədə böyüyən övlada davamlı bu mesajı verirlər: “sən doğuşdan bacarıqsızsan, bizim sənə davamlı sahib çıxmamız, sənin əvəzinə qərar verməmiz, hər şeyi sənin əvəzinə etməmiz lazımdır.

Əxlaqi və mənəvi dəyərlərə sahiblənmiş qadın və kişi, ana-ata olmağa qərar verdikləri zaman, davranışlarıyla övladına “azad, özgüvənli, məsuliyyətli insan” nümunəsi göstərir. Bu ana-ata, özlərinə və digər insanlara dəyər verirlər. Övlad böyütməyi, həyatın bizə verdiyi ən məsuliyyətli və müqəddəs vəzifə olaraq qəbul edirlər. Özlərini, övladlarını mənəvi və əxlaqi dəyərlərə sahiblənmiş insanlar kimi yetişdirməyə həsr edirlər.

Körpənin doğuşdan etibarən ən çox ehtiyac duyduğu şey, sevildiyini hiss etməsidir. Son yüz ildə həm insan, həm də heyvan körpələri üzərində aparılmış minlərlə müşahidələr, şərtsiz sevginin yeni doğulan körpənin həyatında əvəzsiz olduğunu ortaya çıxartmışdır.