Yol

Babama göre cimnastik, domuz eti yemekle, şarap içmekle bir, tastamam kâfirlik...

Bütün anneler, annelerin en güzeli,

Sen, en güzellerin güzeli.

Onüçünde evlendin,

Onbeşinde beni doğurdun,

Yirmialtı yaşındaydın,

Yaşamadan öldün.

Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum.

Bir resmin bile yok bende,

Fotoğraf çektirmek günahtı.

Ne sinema seyrettin, ne tiyatro.

Elektrik, havagazı, su, soba,

Ve karyola bile yoktu evinde.

Denize giremedin,

Okuma yazma bilmedin.

Güzel gözlerin,

Kara peçenin arkasından baktı dünyaya.

Yirmialtı yaşındayken

Yaşamadan öldün...

Anneler artık yaşamadan ölmeyecek...

Böyle gelmiş,

Ama böyle gitmeyecek!

Çiçek
Annem okuryazar değildi. Ama, ince duygulu, sağduyusu olan bir kadındı. Bütün analar, dünyanın en iyi kadınlarıdır. Benim annem de, benim annem olduğu için, dünyanın en iyi kadınıydı.

Bigün bahçeden çiçek koparıp anneme getirmiştim. Annem sevindi.

– Hadi biraz daha çiçek koparalım... dedi.

Bahçeye çıktık. Bana bir çiçek gösterdi.

– Bak, dedi, ne güzel çiçek... Bu çiçekler de canlı, onların da canı var... Koparırsak ölür zavallı... Dalında daha güzel duruyor. Bardaktaki suda bu kadar güzel durmaz ki...

Her çiçeğin başında bana,

– Kıyarsan, kopar istersen... derdi.

Neyim varsa, iyi olan, hepsini, herşeyimi anneme borçluyum.

Bigün nasıl olsa tüm dinleneceğim, ama ne yazık, o zaman da dinlenmekte olduğumu bilemeyeceğim...

Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum.

Bütün anneler, annelerin en güzeli,
Sen, en güzellerin güzeli.

Bigün nasıl olsa tüm dinleneceğim, ama ne yazık, o zaman da dinlenmekte olduğumu bilemeyeceğim...

Derler ki, kimi sanatçıların esin perileri varmış da, bu periler onların ruhuna sanatı üflermiş.

Esin perisi omzuna tünediği sanatçının ruhuna üflüyor ne üflüyorsa, kulağına fısıldıyor, onu esinliyor.

Rabbi yessir velâ tuassir, Rabbi temmim, bilhayr