yer üzündə heç nə qapalı həyat sürən bir uşağın pünhan məhəbbəti ilə müqayisə edilə bilməz. Axı bu məhəbbət elə ümidsiz, elə müti, elə itaətkar və elə coşqundur ki, heç bir qeyri-iradi, lakin qarşılıqlı sevgi tələb edən oturuşmuş qadın məhəbbəti belə ola bilməz. Təkcə yalqız qalmış uşaqlar öz hisslərini cilovlamaq iqtidarındadırlar; qeyriləri öz hisslərini tanışlarına açır, bu ülvi hissləri etiraflarla kütləşdirirlər, onlar məhəbbət haqqında çox eşitmiş, çox da oxumuşlar və hamının məhəbbətə düçar olduğunu anlayırlar. Onlar məhəbbətlə oyuncaq kimi oynayır, onunla gənc oğlan uşaqları öz ilk siqaretləri ilə fəxr edən kimi qürrələnirlər.