Eşq

Allahda özünü itirməklə ağlını itirmək arasında nazik bir xətt var

Səbir nədi? Tikana baxıb gülü, gecəyə baxıb gündüzü təsəvvür eləməyi bacarmaqdı.

Qutuda üç şey vardı: gümüş çərçivəli güzgü, naxışlı ipək cib dəsmalı, balaca büllur şüşə.

“Bunlar sənə səfərində kömək eləyəcək. Lazım olanda istifadə elə. Əgər özünə inamın sarsılarsa, bu güzgü sənə iç gözəlliyini göstərəcək. Etibarın ləkələnərsə, bu ipək cib dəsmalı ən vacib şeyin qəlb təmizliyi olduğunu xatırladacaq. Şüşədəki dərmansa həm zahiri, həm batini yaralarını yaxşılaşdıracaq”.

Amma həyat, həqiqi həyat nə filmdi, nə də roman!

Ikinci Qayda: “Haqq Yoluyla irəliləmək ağıl işi yox, ürək işidi. Bələdçin daim çiyninin üstündəki başın deyil, ürəyin olsun. Nəfsini silənlərdən yox, bilənlərdən ol”.

İnsan oğlu nədənsə dərk eləmədiyini pisləməyə meyllidi.

yazılmışdı.
Ey, özündə qeyb olmuş adam,
Bilməzsən, bədənin məzarın olub,
Nəfsini tanımadıqca, nəfsin səni gömüb.

Eşq şəriəti bütün dinlərdən ayrıdır.

Sən demə, dərviş özünü yandıra-yandıra mənə işıq verirmiş.

Birinci qayda: “Yaradanı hansı sözlərlə müəyyən eləməyimiz, özümüzü necə gördüyümüzə güzgü tutur.