«Qəbrimin torpağı quruyacaqdır, sən məni unudacaqsan, sevimli anam! Qəbiristanı bir gün ot basacaqdır, o ot sənin ələmini unutduracaqdır, ey qoca atam. Bacımın göz yaşı quruyacaqdır, kədər onun da qəlbini tərk edəcəkdir.
Amma sən məni unutmayacaqsan, böyük qardaşım, nə qədər ki sağdır düşmənim mənim. Sən də unutmazsan, kiçik qardaşım, ta mənimlə yanaşı yatana kimi.
Sən ey odlu güllə, ölüm yayırsan, lakin mənə qul olan deyildinmi sən? Ey qara torpaq, məzarda üstümü sən örtəcəksən, atımın ayaqları altında tapdalanan deyildinmi sən? Amansızsan, ölüm, amma sənə də ağa idim vaxtı ilə mən. Mənim bədənimi torpaq örtəcək, ruhumsa uçub göyə gedəcək»