Bağırmayan Anne Baba Olmak

Onların nasıl hissettiğini bilme konusundaki kaygınızı sakinleştirin

Onun odası deyip size ait bir oda gibi davranırsanız, ona ait alanı işgal etmiş ve kendine ait alana dair saygı geliştirme ihtimalini yok etmiş olursunuz.

Eğer “onların” odasıysa, düzenlemek, keşfetmek, temizlemek (ya da temizlememek) tamamen onlara ait olmalı. Bu içeri dalamayacağınız anlamına gelir. Kapıyı çalın. Girip giremeyeceğinizi sorun. Sizi davet etmelerini bekleyin. Biliyorum bu size tuhaf geliyor çünkü sonuçta odaları sizin evinizde. Fakat bir başkasına ait alana saygı duymak tam da bu demek. Size biraz saygı duymalarını istersiniz değil mi? Ama siz başlatmadıkça ve örnek olmadıkça çocuklarınızdan saygı beklemeniz imkânsız.

ONLARA KENDİLERİNE AİT OLDUKLARINI SÖYLEYİP BİZE AİTLERMİŞ GİBİ DAVRANAMAYIZ

Çocuklara gönüllü bir şekilde daha fazla alan yaratarak, onların uyuşturucu, erken cinsellik, çeteler ve intihar gibi şeylerle meşgul olmalarına sebep olan endişeyi bertaraf ederiz. Çocuklar bizim bu seçimler hakkındaki gergin tepkilerimize değil, kendi bireyselliklerine saygı duymak için duygusal bir alana ihtiyaç duyarlar. Bu kulağa zor gelse de çocuklarımızın tek başlarına yanlış kararlar almaları, bizim endişemizi bastırmak için kararlarımıza uymalarından çok daha iyidir.

ben her bir çocuğunuzun kendi krallığına sahip olması gerektiği prensibinden bahsediyorum. Bedenleri, banyodaki mahremiyet alanları, küçük bir köşe ya da büyük bir oda ve duygusal alan.

Kendi hatalarını yapma alanları olmayan çocuklar ödünç alınmı

ÇOCUKLARIN EN ÇOK İHTİYAÇ DUYDUĞU şey onlara ihtiyaç duymayan ebeveynlerdir.

duygusal tepkiler tam da önlemek istediğiniz sonucu yaratma eğilimindedirler.

Büyümek daima isteğinize bağlıdır ve sizin seçiminizdir.