Toergenjev was standvastig in zijn opvattingen en kon zich bijzonder kwaad maken over kwesties die hem onrechtvaardig voorkwamen.
Ivan Toergenjev was een van Ruslands ijverigste briefschrijvers. Er zijn meer dan 6000 brieven van hem bewaard gebleven. De hier gepresenteerde brieven werden gekozen en van commentaar voorzien door Karel van het Reve en vertaald door Arie van der Ent en Jan Timmers.
Deftige brieven aan Alexander ii of Victor Hugo, liefdesbrieven aan Pauline Viardot, aan de actrice Sawina. Zakenbrieven aan een wagenmaker die een verkeerd product had afgeleverd. Politieke discussie met Herzen. De revolutie van 1848 in Parijs. De Frans-Duitse oorlog van 1870. De herrie met Gontsjarov over vermeend plagiaat. De ontvangst van Vaders en zonen. De opheffing van de slavernij in Rusland in 1863. De vertalingen. De jacht. Toergenjevs hulp aan Bakoenin, aan Lavrov. Zijn eeuwige ellende met de beheerders van zijn landgoed, dat veel zou hebben opgeleverd als hij zich niet jarenlang links en rechts had laten bestelen. Zijn jicht. Zijn pogingen om twee joodse dames voor deportatie te behoeden en om andere schrijvers te helpen: Zola, Maupassant, Garsjin. De dood van zijn moeder, die een vreselijke vrouw moet zijn geweest. Zijn pogingen om aan zijn broer een lelijk schilderij van een naakte vrouw te verkopen.
Toergenjev was standvastig in zijn opvattingen en ook kon hij zich bijzonder kwaad maken over kwesties die hem onrechtvaardig voorkwamen. Daarbij treedt hij in zijn brieven naar voren als een buitengewoon beminnelijk man met een edel karakter. Lezing van zijn brieven maakt dat men hem graag zou hebben willen kennen: hij was een man om van te houden.
