Қызыл ат

Құрытып колхоз қорын аш қылмаққа,

Қатын-бала көздерін жас қылмаққа,

Колхоздан түңілдіріп еңбекшіні,

Суытып көңілін оған тас қылмаққа.

«Колхоз болсаң, мынадай боласың!» деп,

Қаралап дүниеге паш қылмаққа,

Советке, партияға жала жауып,

Социализмге елді қас қылмаққа.

Бейне бір қауіпті ауыр түс көрсетті,

Жаз ішінде қырланған қыс көрсетті.

Досым, сен нанбассың да, зиянкес сұм

Естімеген, көрмеген іс көрсетті!..

6. Алдаушы сұмдарды партияның білгені жақсы болды

Міне, енді көтеріліп қуанамын,

Қалдырып күйзелуді уанамын.

Партияның достығын көргеннен соң,

Озық колхоз аттарын қуа аламын.

Қуанам партия көз салғанына,

Секілді болды қорлық сордағы мал.

Колхоздан еңбекші елді бездірмекке,

Улатып ескі заңмен ездірмекке,

Бірлескен күш еңбектен жеріттіріп,

«Көрсін!» деп қаңғыртып ел кездірмекке.

Ірітіп колхозды әбден тоздырмаққа,

Жаулық, жаттық сезімді қоздырмаққа,

Тентіретіп мойнына дорба ілдіріп,

Әркімге тіленіп қол создырмаққа.

IV. Үкімет малды ешкімге құрт демеді

Үкімет малды ешкімге құрт демеді,

Күйзелсін еңбек қылған жұрт демеді.

Сендердей — колхоз малын жау боп құртқан,

Сұмдарға өтірік айтып қырт демеді.

Сан қиын асулардан аса алар ма ек,

Ығысып бұрақтамай оң мен солға?..

Бұл жолда ас та керек, ат та керек,

Тағы да неше түрлі зат та керек.

Өндіре егін салу, әсіресе,

Бұл тіпті зор мәселе тұрған ерек.

Бұл жолға, сұлу досым, сен де керек,

Әрине, ат пен ерге жем де керек.

Советке қастық қылған жау біткенше,

Ататын...

Менің әлгі...

«Нем» де керек.

Айтпай-ақ қояйын ол күннің жырын,

Мәлім ғой барша әлемге істің жайы...

Еңбекші ел жауды жеңіп ұрғаннан соң,

Өзінің әкімдігін құрғаннан соң,

Түрлі ауыр машиналар қажет болды,

Социализмге бет бұрғаннан соң

«Ат енді керек емес!» — десе совет,

Титықтап қалмай қаңғып енді не бар?

Ендеше, неге айғайлап:

«Егіс», — дейсің?

«Егіске жұмыл қатты тегіс», — дейсің?

«Күйі жоқ күш көліктің!» — десе біреу,

Неге енді жұрт алдында сөгіс дейсің?»

Шолақ атақ, жылы орын алсам-ау, — деп,

Жорғалап қол жалаған сасықтар ма?

Көз бояп, «рапорт» берген, зәлімдер ме

Не десіп, неге жорып, «кенеседі?»

Не десіп кенескенде қылқындасып,

Ұзақша мойындарын теңеседі?..

Біреулер қызыл атты түйе дейді,

Біреулер шабар байтал-бие дейді.

Біреулер Қызыл атты дұрыс танып,

Ақынның жазған сөзі жүйе дейді.

Біреулер, Қызыл атты «белсенділік»

«Әдет» пен құрту үшін күйелейді.

Және олар: «сұм белсенді бізбіз-ау» деп

Оқыса Қызыл атты үйелейді!.

Екінші біреу

Кейбірінің тұрпаты баяу ғана,

Кеп отырып сөйлейді таяу ғана,

«Не үшін, сорлы-ау жел танау боласың!» деп

Ниетің азғаны ма, болып шенде?

Кешегі ер бүгін азса жалынғыш боп,

Кейде бұл не болғаны, шіркін пенде?!