Annem, babam, büyükler, arkadaşları hep onu konuşurlardı. Ona ait anılarını anlatırlardı. İlk meclisin önünde Atatürk’ün çok büyük bir adam olduğunu söylediklerinde onun meclisin kapısından nasıl içeri girebildiğini düşünmüştüm. Bayramlarda, stadyumda herkes onu görürmüş. Atatürk benim en büyük masal kahramanımdı... Diğerleri sonra gelirdi. Hele de Mareşal giysili resimlerini caddelerde asılmış görünce, “Ben de onun gibi asker olacağım” der, kendimi küçük bir asker olarak görürdüm. Annem de babam da Atatürk’ü güzel tanıttılar bize...