Rüzgar Gülü

Gece sona erdi, biz gecenin çocukları şafak tepelerin üstünde göründüğü zaman ölmeliyiz ve bizim küllerimizden daha güçlü bir sevgi yükselecek. Ve bu sevgi, güneşe karşı kahkahayla gülecek ve ölümsüz olacak.”

Sevginin cılız mırıltısını dinlersiniz de, size haykırdığı zaman kulaklarınızı tıkarsınız.

Ve yüreğimin baharında bahçelerinizde şarkı söyledim ve yüreğimin yazında hasadınızı seyrettim.

Ve ıstıraplı benliklerimi öldürmeden ya da tüm insanlar özgür olmadan nasıl özgür benliğim olacağım?

Bu tepelerin ötesinde büyülü bir koru var ve orada oturan için benim huzurum aslında bir kasırgadır ve büyülenmişliğim bir göz yanılgısıdır.

Kar beyazı bir yaprak kâğıt dedi ki, “Saf yaratıldım ve o sonsuza kadar saf kalacağım. Ben kararmaktan ya da kirlenmektense, yanmayı ve beyaz küle dönüşmeyi yeğlerim.”

Mürekkep şişesi kâğıdın söylediklerini işitti ve karanlık yüreğiyle güldü; ama ona yaklaşmaya cesaret edemedi. Ve rengârenk kalemler de kâğıdı duydular ve onlar da ona yaklaşamadılar.

Ve kar beyazı kâğıt sonsuza kadar saf ve bakir kaldı; saf, bakir ve boş olarak.

Kalbimin derinliklerinden bir kuş yükseldi ve göğe doğru kanat çırptı.

Yükseğe, daha yükseğe çıktı, büyüdü, daha da büyüdü.

Önce bir kırlangıç gibiydi, sonra bir tarlakuşu oldu, sonra bir kartal, sonra bir ilkbahar bulutu kadar büyüdü ve sonra yıldızlı göklerin tamamını kapladı.

Yüreğimden gökyüzüne bir kuş uçtu. Ve uçarken büyüdü. Ama hala yüreğimden çıkmadı.

Ey benim inancım, benim yabani bilgim! Senin yükseklerine nasıl uçacağım ve gökyüzüne yazılmış olan insanın benliğini nasıl anlayacağım?

İçimdeki bu okyanusu nasıl buhara dönüştüreceğim ve sonsuz boşlukta seninle nasıl hareket edeceğim?

Tapınaktaki tutuklu, onun altın kubbelerini nasıl görür?

Bir meyvenin göbeği nasıl olurda meyveyi kuşatır?

Ey benim inancım! Bu gümüşten ve fildişinden parmaklıkların ardında zincirliyim ve seninle birlikte uçamıyorum.

Yüreğimden göğe doğru yükseliyorum yine de, seni yüreğim tutuyor ve ben huzur bulacağım.

Ve üçüncü köle şöyle dedi. “Kim bilir belki de rüyasında canına kıydığı insanlar sıra sıra gözlerinin önünden geçiyordur.”

Ve kedi mırıldandı, “Evet, sizin dedelerinizin ve hatta doğacak torunlarınızın bile hepsini görüyor.”

Ve ikinci köle dedi ki: “Uyku bu yaşlı kadının kırışıklıklarını derinleştireceği yerde düzeltecek sanırsın. Kâbus görüyor olmalı.”

Ve kedi mırıldandı: “Sizde uyumalı ve özgürlük düşleri görmelisiniz.”

İlk köle konuşup dedi ki, “Bu yaşlı kadın uyurken yüzü ne kadar da çirkin bir hal alıyor, bak çenesi aşağı düşüyor ve sanki şeytan onu boğazlamışçasına nefes alıyor.”

Bunun üzerine kedi mırıldandı, “O uykusundayken bile sizin uyanık köleliğinizin yarısı kadar çirkin değil.”