Adam, kazma kürekle toprağı kazıyor; çıkardığı toprağı su ve samanla karıştırıp kerpiç kalıbına döküyordu.
Kerpiç kesen adam, mezar toprağından yapılan kerpicin daha sağlam olduğunu söyleyince Has Murat, suratına bir şamar yemiş gibi sarsıldı. Kendisini kınayarak yürümeye başladı.
“Hey akılsız adam!” dedi kendisine. “Bir gün senin toprağından da kerpiç kesecekler. Eline bir külçe altın geçince şaşkına döndün. Namazı, niyazı unuttun. Hâlbuki hayat senden her gün bir şeyler götürüyor. Ölüme adım adım yaklaşıyorsun. Bırak şu hayâlciliği! Allah’ın sana verdiği bu fırsatı iyi değerlendir! Paranı yerli yerince harca! Har vurup harman savurma!”
O sırada öğle