Germinal

hiçbir şey bilmeyen, budala ve şaşkın, kuru kalabalık

doğru Marchiennes’den yola çıkmıştı. Eprimiş pamuklu ceketinin ve kadife pantolonunun içinde titreyerek, geniş adımlarla yürüyordu. Kareli bir mendile sarılı küçük çıkını ona fazla geliyordu. Bu çıkını, bazen bir koltuğunun bazen de diğer koltuğunun altına alarak kalçasıyla sıkıştırıyor, gün

işsizliğin sonu kötüye varacak. Çünkü kullarının böyle sokağa fırlatıp atılmasına Allah razı gelmez.

− Her gün et yemek istemiyoruz ya.

− Ekmek olsun bulsaydık!

− Doğru, bari yavan ekmek olsun bulsaydık!

Herkes gücü kendi tarafına çektiğinde, işler kesinlikle kötü giderdi.

para cezasıyla tehdit ediyorlardı.

Nasıl? Beni görünce şaşırdın, değil mi? dedi... Madene bizden ilk inecek olanı boğarım diyordum,

açlığa yenilerek yine ocağa döndükleri zaman, payandalama ücreti

haber alma örgütü

birer birer işten çıkarmak

savundu; bir insan cesur olabilirdi, açlıktan ölen bir kalabalık, kuvvetsiz olurdu.