Heyvanıstan

Heyvanlar təəccüb dolu baxışlarını donuz­lar­dan insanlara, sonra isə təkrar insanlardan donuz­lara çevirirdilər. Gözlərini zilləyib təkrar-təkrar baxır­dı­lar. Lakin artıq onları biri-birindən fərqlən­dir­mək, kimin kim olduğunu ayırd etmək mümkün deyildi.

Bizim ye­ganə düşmənimiz İnsandır! İnsanı səhnədən uzaq­laşdırın, o zaman aclığı, ehtiyacı, kölə əməyini doğu­ran səbəblər də aradan qalxacaq!

İnsan yeganə məxluqdur ki, heç nə istehsal et­mədən hər şeyə sahib çıxır. O, süd vermir, yumurt­lamır, kotana qoşulmaq üçün çox zəif, dovşanı qovub tutmaq üçün çox astagəldir. Amma bununla belə bütün heyvanların üzərində hökmrandır. O zavallı heyvanları qabağında qul kimi işlədir, onlara yalnız acından ölməmələri üçün yem verir.

Hər bir uğur, taleyin hər bir töhfəsi üçün Napoleona mi­nnətdar olmaq adət halını almışdı. Məsələn, bir to­yuq başqa toyuğa deyirdi: “Böyük Rəhbərimiz yol­daş Napoleonun qayğısı sayə­sin­də beş gündə altı yumurta yumurtlamışam”.

Həyatında ilk dəfə Bencamin özü üçün müəyyən etdiyi qaydaları pozmağa razılıq verdi və divardakı yazını oxudu. Prinsiplər əvvəlki idi. Yalnız bir Prinsip dəyişilmişdi:

BÜTÜN HEYVANLAR BƏRABƏRDİRLƏR

LAKİN BƏZİ HEYVANLAR BAŞQALARINDAN DAHA ÇOX BƏRABƏRDİRLƏR!

Daha onu sadəcə “Napoleon” deyə çağırmaq müm­kün deyildi. Rəsmi titulla müraciət etmək, “Rəh­bə­rimiz yoldaş Napoleon” demək tələb olunurdu. Donuzlar bu ada “Bütün dünya heyvanlarının atası”, “İnsanlığın qənimi”, “Qoyunların himayədarı”, “Ördək­­­lərin mü­dafiəçisi” və s. kimi titulların da əlavə olun­­masını təklif edirdilər.

Yoldaş, – Snouboll üzünü ona çevirdi,– ağlını başından çıxaran bu lentlər köləlik rəmzidir. Doğ­rudanmı, sən azadlığın belə ala-bəzək lentlərdən qat-qat qiymətli olduğunun fərqində deyilsən?

Çünki laqeydlik və qorxaqlıq həqiqətin ortaya çıx­ma­sı­na imkan vermir, insanlar daha həvəslə cansız və hissiz robotlara, idarə olunan amorf kütləyə çev­ri­lir­lər, yad­daşsızlıq hüdud və sərhəd tanımır.

Çünki yal­taq­lıq və qorxaqlıq var, hətta şəxsiyyət işartısı olmayan yerdə şəxsiyyətə pərəstiş yaranır, keç­mişin unut­du­rul­masına, tarixin iqtidardakı haki­miy­yətə sərf edən tərzdə dəyişdirilməsinə təşəbbüslər göstərilir.

İki ayağı üstə gəzən hər bir canlı düşməni­mizdir! Dörd ayağı üstə gəzən, yaxud uçan hər canlı -dostumuzdur!

Ən yaxşı insan ölü insan­dır!