Istorija starog sveta – I tom: Prve civilizacije

Stepenasta piramida, prva među egipatskim, jeste pokušaj da se smrt definiše kao odsustvo tela i prisustvo duha. Ona označava novo razdoblje u istoriji egipatske države, ujedinjene i mirnodopske, s uređenom državnom upravom.

Mustre osam trigrama nastale su po ugledu na šare na kornjačevini. Prvi kineski vladar svoj narod nije spasao od potopa, nije primio vlast s nebesa, niti ujedinio dve države. Za Kineze je njegovo veliko postignuće daleko značajnije. On je pronašao vezu između sveta i sebe, između znakova prirode i težnje ljudskog uma da sve oko sebe dovede u red.

Lako je povezati lirsko s „početkom civilizacije“ budući da je ona upravo to što nas deli od haosa. Civilizovani gradovi opasani su bedemima koji dele uređene ulice unutar naselja od nepregledne divljine koja ih okružuje. Civilizacija je, kako to tumači arheolog Stjuart Pigot u svom uvodnom tekstu u klasičnu studiju Maksa Malovana o drevnom Sumeru, hrabar raskid s postojećim stanjem: „Povremeno su se“, zabeležio je Pigot, „pojavljivali narodi kojima su pronalasci i promene, a ne privrženost tradiciji, pružali zadovoljstvo i predstavljali olakšanje. Ova napredna društva jesu ona koja se mogu označiti utemeljivačima civilizacije.“

Haanan je drevni naziv za oblast koja je tokom prvog hiljadugodišta pre naše ere bila poznata pod imenom Izrael, kasnije Rimljanima kao Palestina, a još kasnije krstašima kao Levant

nema nikakve sumnje da su Egipćani videli te hramove koji su parali sumersko nebo

Pisana istorija nastala je oko 3.000 godina p. n. e

To nas dovodi do Manu Vajivasvate, prvog indijskog vladara

Atab, deseti car Kiša posle potopa, bio je prvi vladar koga je nasledio sin, a potom i unuk. Ova trogeneracijska dinastija je prvi primer nasleđivanja po osnovu krvnog srodstva ikad zabeležen u istoriji

Drugim rečima, najstarije kineske povesti o nasleđivanju prestola ne ukazuju na očajničku potragu za naslednikom koji bi bio iste krvi već na to da su sinovi bili razbaštinjeni u korist vrline. Ti ljudi su slavili moć vladara, dok su istovremeno izbegavali da je praktikuju. Vlast je dobra, ali nijedan čovek ne sme ni da pomisli da će mu ona pripasti samo njegovim rođenjem. Mudrost, a ne rođenje, kvalifikuje nekoga da vlada.

Vladar je umro u plamenu što je bio simboličan kraj ličnosti koja je uživala u tome da svoje žtve muči i ubija vatrom