İsanın sözləri yadındadı: «Qoy, ölülər öz ölülərini basdırsınlar». Zira o bilirdi ki, ölüm yoxdur. Həyat biz bu dünyaya gələnə qədər olub və biz onu tərk edəndən sonra da olacaq.
– Eyni şey sevgiyə də aiddir, – o davam etdi. – O, əvvəllər də olub, əbədilik də olacaq.
Mənim gözlərim yaşla doldu.
– Mənə elə gəlir ki, siz mənim həyatımı bilirsiniz, – mən dedim.
– Bütün sevgi əhvalatları biri-birinə oxşayır. Mən də vaxtlə Bundan keçmişəm.
Ancaq bu mənim yadımda qalmayıb. Yadımda qalan odur ki, sevgi dirildi və başqa insanın, yeni ümidlərin, yeni arzuların simasında qayıtdı.