Қатерлі өткел

Жапалақты тасқа ұрсаң да, жапалақ өледі, таспен жапалақты ұрсаң да, жапалақ өледі.

Елі жоқ адам, тамырынан айырылған өсімдік тәрізді.

Асыл — тастан, ақыл — жастан

Әйткенмен де көңіл күпті, жүрек қорқынышты.

«Қателескеннің айыбы жоқ — қайтып үйірін тапқан соң»

ұрғылт толқынды асау дария жағасындағы осы бір құмды көшелі, ескі қаланы мен өте жақсы көретін едім. Әсіресе көктем келіп, тал шарбақпен қоршаған қарағай, қайыңның жасыл төгіп, мойыл бұталарының қардай аппақ ақ шашақты гүлге оранатын кезін сарғая күтетінмін.

революция ардагері Феликс Эдмундовичтің өсиеті

Қойған соң терең бейітке,

Көмілер шөпке қабырың...

Естірміз сонда биікте

Жауған жаңбыр дабырын.

Ұйқыдан тәтті оянып,

Демессің бұл не жердегі?

Ақ жауын мәлім: күз анық

Нөсер — көктем келгені!

Аудармас көңіл назарын,

Жатқан шулап бұл дыбыс,

Айрылу, ләззат азабын

Басқан қабыр тып-тыныш...

Асықпай, жайлы көрде тек

Ойланарсың мүмкін сен:

Сұм жалғанда өмір деп

Адам нені түсінген

Халқы бақытсыз болса, өз бақытын көрмейді. Халқы бақытты болса, өзінің бақытсыздығын ескермейді. Бұндай жандар дүниеде сирек кездеседі. Бүркіт те сол сиректің бірі еді.

Қыран қайғырып өлмейді, қартайып өледі