Utanc

Bir-birini itələyirdi, “tez olun”, ”ermənilər gəlir”, “kömək edin”, ‒ deyə qış­qırı­şırdılar, körpələr, qocalar ayaq altında qalırdı, onları ayağa qaldırırdılar, yenə də “yollarına” davam edirdilər

Qara bir əl toxunurdu hər şeyə..

Mayın səkkizindən doqquzuna keçən gecə erməni birləş­mələri Şuşa şəhərinin işğalı ilə başa çatan əməliyyat keçirdi. Azərbaycanın ən gözəl şəhərlərindən biri olan Şuşanı qoruya bilmədik. Günahı yalnız Şuşa əhlində görmək doğru deyildi, çünki onlar musiqimizin və mədəniyyətimizin keşiyində dayanmışdılar və sonunadək öz vəzifələrini yeri­nə yetirdilər. Qüvvə bərabərsizliyinə baxmayaraq küçə döyüşlərini bacardıqları qədər xeyli davam etdirdilər

gedərkən əllərində silah və icazə kağızlarının olduğunu izah edərək vəzifələrinin tam icra olduğunu güman edirdilər

Küçələr daha bayram etməyəcəkdi, çünki orada qaçışan uşaqlar öldürülmüşdü...

Yalnız şimşək, şimşək, şimşək çaxacaqdı Şuşa səma­larında.

Çaxacaqdı ki, kar qulaqlar açılsın.

Çaxacaqdı ki, mənfur insanlar bu əzəmətli səsin vahi­məsindən ürküb getsinlər.

Çaxacaqdı. Çoxmu çaxacaq? Bunu kimsə bilmirdi...

Şuşa mühasirəyə alınırdı, dar gündə köməyə gələn azər­bay­canlıların hərəkətinə mane olunurdu, səbəbini yuxarı ilə yerli komandirlər arasındakı güclü inciklik ol­masına bağlayırdılar. Şuşa və Laçın arasında yerləşən əsgərlər

Güllər daha əvvəlki kimi açmayacaqdı, çünki onları sevərək dərən əllər qırılmışdı

şüaları hər tərəfi gülümsəyərək canlandırırdı.

Şuşanın güldüyünə baxmayaraq insanların üzündə se­vinc yox idi. Az keçmədən Şuşanın da gülüşü donacaqdı.

Əslində gözəl Şuşama yaz vaxtı uzun illər getməyən bahar libasında qış gəlirdi, ‒ məkrlə, hər kəsdən xəbərsiz.

Gülən üzlərə göz yaşı gətirən, evlərin ocağını söndürən, xəyalları, arzuları öldürən soyuq qış gəlirdi...

Quşlar daha əvvəlki kimi oxumayacaqdı, çünki onlara baxan təmiz, gülən çöhrələr vurulmuşdu

1992-ci ilin may ayı... Şuşaya yaz gəlmişdi, təbiət öz gözəllikləri ilə insanları məftun edirdi. Səhər oyanmağa baş­layanda quşların cəh-cəhi, sehrli sükut içərisində tə­biətin səsi eşidilirdi. May günəşinin səhər

Xocalı şəhərinin soyuq fevral ayında erməni işğalçıları tərəfindən dağıdılıb yandırılması, əhalinin kütləvi şəkildə qətlə yetirilməsi, evlərin talan edilməsi, qəddarlıq və amansızlıqla edilən işgəncələr bütün Azərbaycan xalqı kimi şuşalıları da kədərə boğmuşdu.

Şuşa şəhəri çalxalanırdı