“Bir Avuç Gözyaşı”
“Father of Arabesque” “Arabeskin Babası” ”Müslüm Gürses”
Evet, bu dünyadan bir Müslüm Baba geçti…
Bende dua edicilerinden biri olarak vefa, hayranlık, derin saygı ve sevgimin etkisiyle gençlik yıllarımdan beri dinlediğim hayranı olarak insanlığına, babacanlığına, bilhassa garip yoldaşlığına ve de bambaşka insan yaklaşımı yönüne yürekten kalem salladım.
Baba benim için “Yürek yoldaşım”dır.
O, bir yaşama biçimi, hayata tutunma şeklidir. Yaşadığı dönemin sunduğu, bildiği, gördüğü ve dayattığı atmosferin acı çarkları arasında aldığı hasarlardan ancak bu kadar kurtulabildi… Sigara dumanları arasında kaybolurken, sahnede şarkılarıyla yüreklere kükrer iken görünüyordu.
Psikolojiyi ne kadar sağlam tutabildiyse o kadar yıkılmamaya çalıştı.
Baba; “Mahsun, garip, kalbi kırık, hayatın yalanlığını, yalın yaşamı ile bizzat tecrübe ettiği için hayattan beklentisi olmayan, zaten yalan olan dünyasını dumanların arasında görünmez hale getirerek, gerçeklerin daha fazla yüreğini acıtmaması için dünya ile mesafesini koruyan bir yürek adamıdır….
“Dinleyenlerine serseri, kavgacı, torbacı gözüyle bakan ayrıştırıcı bir neslin çocukları, şimdi Müslüm Baba’yı hem daha iyi anlıyor hem de onun şarkılarını çekinmeden dinliyor…”
Yine de yüreklerdeki her türlü acıya rağmen hüznü terapiye alıp, damardan biraz mutluluk enjekte etmek lazımdı, bende öyle yaptım.
Baba, “Her şey yalan!” “Yaşadığımız alem hayal dünyası!” “Bir dost, bir post yeter bana!” “Alıp vereceğim kimsem kalmadı!” dedi ve gitti…
Rahmeti bol, mekanı cennet, mükafatı rızası olsun …
[Yazar, 2023]
