Öz niyyət və əməllərində həqiqi böyüklüyə yetişmək istəyən adam – mütləq sevən adamdır. O, istisnasız olaraq, hamını sevir. O nəyinsə xətrinə sevmir, elə-belə sevir, yaxşını da, pisi də sevir. Fərq ondadır ki, yaxşıya məhəbbət fəxr, heyranlıq və fərəh hissi, pisə məhəbbət isə acıma və rəhm hissi ilə müşayiət olunur.