Superjuffie in de jungle

ladderen op en vliegen een voor een weer de tuin in en landen op haar schutting. Het lijkt erop dat ze niet van plan zijn om te vertrekken. Kennelijk is het nu tijd voor een wasbeurt. Met hun snavels pikken ze tussen hun veren.

Juf Josje brengt het krijtje naar haar mond. Gek is dat, als ze geroepen wordt, dan kost het haar geen enkele moeite om een hapje van een krijtje te nemen. Sterker nog, dan wil ze niets liever.

Zeg je eindelijk eens een keer wat, snap ik er niks van,’ moppert juf Josje.

Twijfelend kijkt ze naar de krijtjes die her en der door haar huis slingeren. Zal ze proberen om Superjuffie te worden? Ze heeft het een paar keer eerder gedaan: Superjuffie worden zonder dat ze geroepen werd. Het lukte niet altijd in één keer en de krijtjes smaakten vies. Maar haar nieuwsgierigheid wint het. Ze staat op en pakt een krijtje van de bank.

De vogels hebben inmiddels hun buikje rond gegeten.