De opzet van “De Sneeuwstorm” (1856) is ontleend aan een nacht in januari 1854 toen Tolstoj gedurende de Kaukasusoorlog in een sneeuwstorm terechtkwam. De novelle is een fictionele vertelling van die gebeurtenis. Het fictionele zit hem vooral in Tolstojs drang tot mythevorming, zodat de vertelling doorspeend is met symboliek. De verteller die in de sneeuwstorm terechtkomt wordt tot een soort universele held gemaakt; de reis door het gebergte is te lezen als een analogie voor het leven zelf; en de sneeuwstorm is dan het onvoorspelbare gevaar dat de mens onder ogen moet zien.
Leo Tolstoj (1828–1910) werd geboren in een aristocratische familie met een landgoed ten zuiden van Moskou. Na het verlaten van de universiteit trad hij toe tot het leger en nam deel aan de Krimoorlog in 1854. Het jaar daarop ging hij naar Sint-Petersburg, waar hij zijn doorbraak had als schrijver, terwijl hij nog geen dertig was. Daarna verliet hij Rusland en reisde door West-Europa voordat hij zich vestigde aan de rivier de Wolga op een landgoed dat hij had geërfd. Hier schreef hij enkele van zijn grote romans. Hij trouwde in 1862 met de 16 jaar jongere Sofija Andreevev Bers (1844–1919), ook wel Sonja genoemd. Enkele van zijn bekendste werken zijn “Oorlog en vrede” (1869) en “Anna Karenina” (1877).
