Дориан Грейдің портреті

шалқалақтай сілкіп қап, бұл қылығына кезінде Оксфорд университетінде оқып жүргенде

достары талай күлген. - Жоқ, бәрібір де ешбір көрмеге жібермеймін.

Лорд Генри қабағын таңдана көтеріп, апиын қосылған папиросынан будақ-будақ шыққан

көк түтінге көміліп отырған Бэзилге қарады.

1 Бэзил Холлуорд - Уайльд өзінің суретші досы Бэзил Уордтың есімін сақтаған.

- Ешқайда жібермеймін? Неге? Бұл қайдан шыққан өнер, қарағым? Осы суретшілер қызық

халық! Танымал болу үшін барын салады да, ал қолы жетсе болды, буырсынып қалады.

Қандай ақымақтық өзі! Сені әңгіме өткендері ұнамаса, ал мүлдем түк айтпағандары одан

да жаман. Бүл портрет сені аспандағы айдан бір-ақ шығарады, Бэзил, Англиядағы

көптеген жас суретшілерден жоғарылатып, кәрілердің қызғанышын оятатын болады,

әрине, Егер оларда бірдеңені сезіну қабілеті әлі де бар болса.

- Білем, мүмкін күлерсің, - деді суретші, - бірақ, мен, шынында да, бүл суретті еш көрмеге

қоя алмаймын... Мұнда менің өз бейнем тым жалаңаш күйде.

Лорд Генри диванға жайланып жатып қарқылдап күлді.

- Иә, бұның саған күлкілі боп көрінетінін білгем. Дегенмен, бұл нақ шындық.

- Өз бейнем? Құдай ақы, Бэзил, сені осындай өркөкірек деп ойламап едім. Қара шашты,

қатал жүзді сенімен мына суреттегі ақ жүзі көз қарықтырардай, нәзіктігі раушан гүліндей

бозбала екеуіңнің араңнан ешқандай ұқсастық көріп тұрғам жоқ. Бэзил, түсінсеңші, ол

Нарцисс, ал сен... Әрине, сенің көздерің терең ойлы, тағысын тағылар. Бірақ, сұлулық,

нағыз сұлулық ойлылық бар жерде жоғалады. Тым биік ақылдың өзі ерекше құбылыс,

с