Džared Dajmond

Ispostavlja se da su najranije biljne kulture u Plodnom polumesecu, kao što su pšenica, ječam i grašak, odgajene pre oko 10.000 godina, nastale od predačkih divljih biljki koje su nudile više koristi. Bile su jestive i davale su visoke prinose i u divljini. Lako su se gajile samo ako se poseju ili posade. Brzo su rasle, a nekoliko meseci nakon setve mogle su se požnjeti što je bila velika prednost za zemljoradnike-početnike koji su još bili na granici između nomadskih lovaca i nastanjenih žitelja sela.

Sledeća faza u razvoju biljnih kultura uključivala je prve voćke i orašaste plodove, odgajene oko 4000. g. p. n. e. Obuhvatila je i maslinu, smokvu, urminu palmu, nar i vinovu lozu. U poređenju sa žitaricama i povrćem, voćke su imale taj nedostatak da su počinjale da rađaju kad proteknu bar tri godine od sadnje, a punu proizvodnju dosezale su tek posle jedne decenije. Stoga su gajenjem tih kultura mogli da se bave samo ljudi već potpuno posvećeni ustaljenom seoskom životu.

Treća faza obuhvatila je voćke čije se gajenje pokazalo kao mnogo teže, a uključivala je jabuke, kruške, šljive i trešnje. Ovo drveće nije se moglo odgajiti iz sadnica. Uzaludni su bili i pokušaji da se odgaji iz semena, jer je potomstvo čak i nekog izvanrednog drveta te vrste veoma promenljivo i uglavnom donosi bezvredan plod.