Haruki Murakami

bir zaman geliyor, bir kadını yitirmek, tüm kadınları yitirmek anlamına geliyor.

Pain is inevitable. Suffering is optional.

“Her tıraşta bir felsefe vardır”

Ernest Hemingway de buna benzer bir şeyler yazmıştı. Sürdürebilmek, ritmi kesmemektir.

Her insan yaşamının bir noktasında vücut kapasitesinin zirvesinden inmeye başlar.

benim daha çok yalnızlığı seven bir karakterim vardır. Hayır, biraz daha net ifade edecek olursam, tek başına olmaktan pek bunalmayan bir karakterim vardır.

İnsanın yüreğinde gerçek bir boşluk var olamaz. İnsanın ruhu mutlak bir boşluğu kaldıracak ölçüde güçlü olmadığı gibi, tekdüze bir yapıya da sahip değildir. Yine de, koşarken ruhuma süzülen bu tür düşünceler (ani fikirler) nihayetinde boşluğun yan ürünlerinden öteye geçmez. Bunlar içeriklerin çevresinde değil, boşluk ekseninde oluşmuş düşüncelerdir.

Karakterimden etkilenecek bazı kişiler (sanırım çok az) çıkabilir. Fakat hoşlanana ender rastlanır. Böylesine kendini öne çıkarma özelliğinden yoksun bir insana, bir şey olunca hemen kozasına kapanıveren bir insana, acaba kim sempati (ya da benzeri bir şey) besleyebilir ki?

Şuurunu kaybetmek üzere olan insanların hayalinden geçen çılgınca güzel şeyler, gerçek dünyanın hiçbir yerinde var olamaz.

Yapmak istemediğim bir şeyin yapmak istemediğim bir zamanda zorla yaptırılması, eskiden beri sabrımı taşırır. Bunun yerine yapmak istediğim bir şeyi, yapmak istediğim bir zamanda ve yapmak istediğim şekilde yapabildiğimde, sıradan insanlardan çok daha fazla kendimi verebilirim.