Қабдеш Жұмаділов

— Кімнің баласысың?
— Апамның баласымын...

Апаң бар ма?
— Өліп қалған...

Ақ костюмге жұққан дақты жуып кетіруге болар, — деді ол өзіне-өзі, — ал арыңа жұққан кірден тазару оңайға түспес.

Сәкен орнынан ұшып тұрып, тез жинала бастады. Асыққаны сонша, костюмінің бір жеңін сыртқа шыға беріп киді. Бұл кезде күн батып кеткенімен, қызыл шапақ әлі тарай қоймаған. Сол шапақты жамылып, ол Хадишаның үйіне қарай батыл адымдап жүріп кетті.
1964 жыл.

Бұдан соң ол жарасынын аузына тиетіндей Хадиша туралы ойламауға тырысты. Келесі жазда ауылға барғанда, Хадиша шешесі мен жас баласын алып, басқа жаққа көшіп кеткенін естіді. Қайда баратынын айтпастан, бір түнде ғайып болған...
Келген күннің ертеңінде

жатып жақсы тыныққан ол, таңертең оқу бөліміне қарай бет алды. Селоның ортасын қақ жарып, жергілікті ел «Лайбұлақ» деп атайт

II
Кеш батуға айналған. Батыс тауға иегін артқан күн жер бетіне қызғылт сәуле төгеді. Үй іші ала-көлеңке. Терезеден қиғаш түскен күн нұрынан қабырғаларда соңғы сағым ойнайды.

Кеш батуға айналған. Батыс тауға иегін артқан күн жер бетіне қызғылт сәуле төгеді. Үй іші ала-көлеңке. Терезеден қиғаш түскен кү

Сәкеннің көзі осы Хадишаға түсті. Осыдан аз жыл бұрын бұрымы селтеңдеген кіп-кішкене қыз еді. Лезде қалай бойжетіп үлгірген?!
Жас қыз Сәкеннің назарын аударып-ақ әкетті. Студент жігітке ол да қыз көзімен қылмия қарағандай болды. Жол бойы, шана үстінде бұлар оқушылармен қосылып, көп-көп ән шырқасты. Екеуі тіл қатысқан жоқ, бірақ бәрі де түсінікті болатын. Оқта-текте, қия жолда шана ауытқып кеткен шақта, Хадиша сы

Осы жолы Сәкен ауылда он шақты күн демалды. Ойын-тойда, кино мен биде Хадишамен әлденеше рет бірге болып, ықыласы ауып, әбден танысып қайтты. Алматыға келген соң да Хадишамен хат жазысып тұрды.
Сол жылдың жазында Сәкен тағы да демалысқа келген. Ауылға жеткенше асығып, қатты сабырсызданғаны есінде. Бұл келгенде, Хадишалар мектеп бітіріп, аттестаттарын алып, ауылда жүрген еді. Сәкенді гүлдей жайнап, күлімдеп қарсы алды.